Rekolekcje dla dzieci

W miniony weekend, od 19 do 21 lutego, dzieci z prowincji chełmińsko-poznańskiej miały okazję przeżyć swoje rekolekcje. Hasłem, które towarzyszyło im w tym czasie były słowa „Miłosierni jak Ojciec”. 

 

Dla dzieci był to czas przeżyty we wspólnocie modlitwy, czas zabawy a także poznawania nowych osób. Podczas rekolekcji swoim słowem i posługą sakramentalną towarzyszył nam ks. Andrzej Węsierski z Tczewa. Do Gniezna przyjechały także Siostry Miłosierdzia animujące, m.in. pracę w grupach i wspólne śpiewy.

Tegoroczny temat rekolekcji skłaniał do refleksji nad Bogiem jako miłosiernym Ojcem. Ksiądz, podczas wygłoszonych konferencji, zobrazował dzieciom  poruszane kwestie odnosząc się do ewangelicznych przypowieści. Najpierw opowiedział im o „Miłosiernym Ojcu”, który wybacza swojemu synowi, następnie o „Miłosiernym Samarytaninie”, udzielającym pomocy potrzebującemu, mimo iż Żydzi i Samarytanie od siebie stronili. Każda konferencja była uzupełniona animowaną bajką, ilustrującą daną przypowieść.

Drugiego dnia rekolekcji, uczestnicy udali się na Misję Miłosierdzia ulicami Gniezna, podczas której  spotkali świętych  z rodziny wincentyńskiej, którzy przekazali  im różne zadania. Św. Katarzyna Laboure zachęciła dzieci do rozdawania przechodniom serduszek z napisem: „Jezus Cię kocha”, a także dała im litery, z których miały stworzyć słowa kojarzące się z „MIŁOSIERDZIEM”. Następnie, dzieci kierowane strzałkami, spotkały św. Ludwikę de Marillac. Święta dała im za zadanie znalezienie przedmiotu symbolizującego uczynek miłosierdzia oraz wskazanie co to za uczynek. Na końcu dzieci spotkały św. Wincentego a Paulo, który poprosił ich o odmówienie dziesiątki różańca i modlitwy dziękczynnej za chrzest własny i Polski.

Każdego dnia wspólnota rekolekcyjna uczestniczyła w Eucharystii, wspólnej modlitwie i śpiewach. Co dnia, przed snem, ksiądz czytał dzieciom bajkę. Nie zabrakło także pracy w grupach, podczas której dzieci układały puzzle i przygotowywały scenki dotyczące danego uczynku miłosierdzia.

Jak co roku rekolekcje cieszyły się dużą popularnością. Do Gniezna przyjechało około 100 dzieci z opiekunami, między innymi z Tczewa, Kórnika, Buku, Wolsztyna, Kościana, Gniezna, Bolszewa, Wągrowca.

Był to piękny czas, czas spotkania z Bogiem :)

 "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże.Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je. 

                                                        Opiekunowie

Grupa z Kościana

 

Rozwiązujemy zadania!

 

Ze św. Katarzyną

 

 Ze św. Ludwiką

 

....i Św. Wincenty!

  

Recepcja!

 

Ostrzyce!

„Miłosierni jak Ojciec”- takie hasło przyświecało tegorocznym rekolekcjom wincentyńskim w Ostrzycach. W tej malowniczej, kaszubskiej miejscowości zgromadziło się około 70 młodych ludzi, chcących spędzić weekend z Bogiem. 

Podczas rekolekcji towarzyszyły nam siostry Szarytki, Postulantki oraz ks. Andrzej Wiecki, który w piątkowy wieczór wprowadził nas w temat spotkania. Zachęcał do spojrzenia na historię trzech osób, które nie miały możliwości ani prawa spotkać Jezusa. Jednak dzięki łasce mogły doznać miłosierdzia Boga, by ten odmienił ich życie…

Najważniejszym punktem dnia była Eucharystia. Towarzyszyło nam Słowo z Ewangelii św. Marka o córce Jaira i kobiecie cierpiącej na krwotok.  Te dwie postaci są ze sobą ściśle związane. Kobieta od 12 lat chora na krwotok była w społeczeństwie uważana za nieczystą. Nie miała prawa znaleźć się w tłumie podążającym za Jezusem. Jej sytuacja wymagała wyizolowania i samotności. Przez długi czas cierpiała z powodu „Niedotyku”- braku bliskości i spotkania z drugim człowiekiem. Jednak pełna ufności postanowiła dotknąć się płaszcza Jezusa. Została uzdrowiona mocą Bożą i potęgą swojej wiary.

Jezus mówi: „Nie bój się, tylko wierz!”. Przychodzi do domu Jaira i dotykając ręki dwunastoletniej dziewczynki uzdrawia ją. „Thalita kum”- dziewczynko, mówię Tobie, wstań! Te słowa miłości są kluczem jej uzdrowienia. Córka Jaira i kobieta cierpiąca na krwotok- to ta sama osoba lgnąca do Miłosiernego Ojca, pragnąca dotknąć się Jego miłości.

W piątkowy wieczór mieliśmy okazję skorzystać z łaski spowiedzi. Podczas adoracji każdy
z nas mógł dotknąć się płaszcza Jezusa i podobnie jak kobieta cierpiąca na krwotok, oddać Mu wszystkie swoje zranienia.  W tym osobistym spotkaniu, Jezus dotykał serc, uzdrawiając w nich wszystko, co było przeszkodą dla Jego miłości. Wiarą można ruszyć góry, przebaczyć i zyskać nowe oczy. Tego wieczoru, pełne mocy i za razem delikatne słowa Jezusa- Thalita kum- stały się rzeczywistością w naszych sercach. 

W sobotni poranek spotkaliśmy się na wspólnej Jutrzni, by oddać ten rozpoczynający się dzień Jezusowi. Podczas Mszy Świętej, poznaliśmy historię uzdrowienia człowieka sparaliżowanego. To kolejna postać, która na spotkanie z Jezusem miała małe szanse. Mimo wszystko jednak, człowiek ten doznał łaski dotyku miłosierdzia. Był sparaliżowany i sam nie mógł dostać się do Jezusa. Czterech mężczyzn rozebrało dach i spuściło swojego przyjaciela w miejsce, gdzie Chrystus przebywał. To dzięki wierze i determinacji tych ludzi, paralityk mógł doznać uzdrowienia. Tego dnia dziękowaliśmy Panu za to, że postawił przy nas ludzi, którzy swoim życiem wskazują nam drogę do Niego. Dziękowaliśmy za przyjaciół i za nasze wspólnoty. Bóg pragnie nas zbawiać właśnie we wspólnocie. To tu możemy prawdziwie Go spotkać
i kształtować siebie.

Kolejnym punktem naszego spotkania były warsztaty tańca izraelskiego. Poznaliśmy nową formę modlitwy, która dla wielu z nas stała się inspiracją. Oddawaliśmy Bogu chwałę tańcem, który był przepełniony harmonią i pokojem. Ten nowy sposób modlitwy z pewnością zagości w nas na dłużej! 

W godzinie miłosierdzia odśpiewaliśmy koronkę, by później wsłuchać się w kolejną  konferencję księdza Andrzeja. Tym razem usłyszeliśmy o śmierci Łazarza, który był przyjacielem Jezusa. Imię Łazarz możemy tłumaczyć jako „totalnie rozbity”. Jego śmierć miała posłużyć zwiększeniu chwały Bożej. Był to widoczny znak dla ludzi.

Kolejnym punktem naszego spotkania była praca w grupach. Zostaliśmy podzieleni na siedem zespołów. Naszym zadaniem było ułożenie puzzli prezentujących jeden z uczynków miłosierdzia. Następnie przygotowaliśmy scenkę oraz modlitwę miłosierdzia.

Po burzliwej pracy nadszedł czas na kulig… na Dominikanę! W tę niezwykłą podróż wspomnień zabrała nas s. Gertruda, która spędziła tam 39 lat.  Opowiedziała o swoich przeżyciach, służbie i warunkach atmosferycznych, z którymi musiała się zmagać. Siostra odpowiedziała na wszystkie nasze pytania i zaśpiewała  hiszpańską piosenkę. W wielu osobach zapaliła ducha misyjnej służby!

Po spotkaniu z siostrą odmówiliśmy nieszpory, by następnie przeżyć chwile adoracji. Jezus 

w modlitwie wstawienniczej obficie zsyłał łaski. Obdarzał nas tym czego potrzebowaliśmy. Za  czas spotkania- Chwała Panu! Tym dotykiem Bożej Miłości zakończyliśmy dzień.

W niedzielę odmówiliśmy jutrznię a następnie udaliśmy się do kościoła na Gorzkie Żale i Mszę świętą. Jeszcze tylko podsumowanie pracy w grupach, wspólnotowe zdjęcie, akcent wlentynkowy…i czas rekolekcji dobiegł końca.

To trzydniowe spotkanie w Ostrzycach było wyjątkowe. Pan Bóg działał i obficie zsyłał na nas swoje łaski. Dla wielu  były pięknym doświadczeniem wiary i wspólnoty. Dziękujemy księdzu Andrzejowi za wygłoszone słowo oraz Siostrom Szarytkom za otwarte serce i organizację tych rekolekcji. Czekamy na kolejne spotkanie!